Bericht 5

Het verlangen naar 'liefde'


Ik ben niet gelukkig, maar dat hoeft ook niet. Geluk is iets dat je je herinnert. Ik heb geen relatie maar heb daar ook geen nood aan. Ik voel wel iets, maar ik wantrouw de liefde, dat is alles. Ik geloof dat mensen dat overschatten. Liefde. Ze vallen op iemand en denken dat ze allemaal Tristan en Isolde zijn, maar het is niets dan verlangen naar seks. Liefde is een ‘wilsdaad’. Volgens mij is liefde een besluit, houden-van is altijd een beslissing. Lisa vindt de liefde echter een mysterie waardoor je gegrepen wordt. Tja, zoals je ziet zijn onze meningen over deze aspecten verdeeld. We hadden nooit echt hetzelfde gedacht, maar de discussies die we hadden, waren wel telkens leerrijk. Ik werd er precies 'wijzer' door. We zaten weer gezellig te kletsen. Ik zag dat er iets was met Raph, hij deed zo vreemd. Hij zei zo weinig. Lisa en ik trokken ons er niet te veel van aan en praatten weer uren door over onze ouders. De werkelijke oorzaak was nooit echt duidelijk. Maar dan ineens onthulde Raph de waarheid, hij zei dat de waarheid niet is dat onze ouders ruzie hadden…
Ik zat in de auto, het was herfst in 1969, ik en Lisa waren twaalf jaar, Raph was veertien. Onze moeder voelde niks meer voor onze vader, daarom dat er ook enige spanning was toen ze ’s avonds wegreden. Ik mocht die avond mee en zat dus in de auto toen het ongeluk plaatsvond. Drie dagen later gingen we naar de plaats van het ongeluk en ik vroeg me af wat er precies gebeurd was en waar onze ouders toen heen gingen…
Dat ik er dus niets meer van weet is doodnormaal. Ik heb het auto-ongeluk overleefd, maar de klap was groot genoeg om alles van die avond te vergeten. Alles wat ik weet is dat mijn hele leven opgevuld is door verlangen.

Bericht 4

Gebroken


De zwerver onder de brug bleek blijkbaar een vriend van Raph te zijn, Echo, waar hij vroeger mee in een muziekband zat. Hij is nu dood. Tragisch. De gestalten hebben hem vermoord. Raph vindt het spijtig want het was echt een goede jongen. Spijtig dat hij zo aan zijn einde is moeten komen. Ik ging terug naar de fabriek, omdat ik daar al mijn gedachten op een rijtje kon zetten. Die avond was ik weer terug gekeerd bij Lisa en Raph, Lisa vertelde me het verhaal van De Man Die Alles Vergat, over de oude koning Salomo en de jonge David, die op het moment dat hij verhalen wil vertellen, zijn geheugen kwijt is. Een droom maakte David duidelijk hoe dat kwam: hij was het verlangen om te herinneren kwijtgeraakt. Toen ik me dit realiseerde, borrelden de verhalen van vroeger weer op. Ik zag de hoofdgedachte van dat verhaal als een deel uit mijn leven; 'iemand zoekt het belangrijkste in zijn leven en vindt het pas als hij het is kwijtgeraakt'. We discussieerden nog was over de oorzaak van de dood van onze ouders, maar veel zinnigs kwam er ook niet uit. Bizar is wel dat enkel Lisa zich die bewuste dag kan herinneren. Tja, ik zal nu eenmaal niet zo een goed geheugen hebben en Raph eveneens. Oja, het is uit met Lisa en Simon. Ze vond hem enkel en alleen goed voor de seks, maar het zeuren en zagen en klagen, werd haar nét iets te veel. Ze nam hem altijd mee naar onbekende plaatsen, ze bedreven de liefde en daarna was het avontuur er weer af. Ook ik was eens 'verliefd' geworden, we hadden dan één nacht de liefde bedreven, maar dat was ook alles.

Bericht 3

Mijn job, mijn verdienste

Mijn leven heeft een stabielere wending gekregen, gelukkig maar. Jammer genoeg heb ik nog steeds geen vaste slaapplaats... Ik slaap ongeveer overal waar het me uitkomt. Soms slaap ik zelfs in de fabriek waar ik werk. Ja, ik heb eerst ergens anders wat bijgeklust, maar het bedrijf is dan failliet gegaan. Een aardappelfabriek is ook niet echt wat ik wou bereiken, maar beter iets dan niets! Het is eigenlijk echt een rotjob, die aardappelen zijn niet bepaald gezond voor mijn lichaam, ik word er ongelooflijk vuil van en er komt enorm veel stof in mijn longen. Maar met dit geld kan ik wel Rika betalen, een prostituee die meestal rond de fabriek cirkelt met haar auto. We staan dan allemaal mooi in een rijtje te wachten tot het aan ons is. Raph en ik staan meestal volledig vanachter in de rij, omdat wij het minst lang werken in de fabriek. Ik verlang soms wel naar een relatie, maar met mijn bleke huid, lelijke bril en platgestreken haar, zal dit niet zo een makkelijke opgave zijn. Pfff soms wil ik gewoon terug naar de tijd van toen we nog gelukkig waren, met onze ouders, geen problemen, een degelijk verdienste, een warme thuis,... Ik ben al 21 en het voelt of ik nog NIKS bereikt heb in mijn leven. Oh, maar wacht eens... Ik zie net drie vreemde gestalten op een motor. Ze zijn de zwerver onder de brug aan het bedreigen denk ik. Ik ga kijken wat er precies gaande is, vanop een afstand natuurlijk, want ik ben net niet zelfzeker genoeg om me daarmee te moeien. Gelukkig is Raph steeds aan mijn zijde om me te helpen wanneer dat nodig is.

Bericht 2

De ontmoeting met Lisa

Ik ben superblij, we hebben Lisa teruggevonden! Raph had een kaartje gekregen met daarop het adres waar ze verbleef, maar daar bleek ze niet te zijn. Na lang zoeken, konden we aan de hand van coördinaten de locatie bepalen. Ze verbleef ergens op een industrieterrein om daar te kunnen doen wat ze wou. De indeling van het verblijf was redelijk bizar. De muren waren volgeschilderd, er stonden enkele standbeelden en de trap naar boven was te smal voor een normale persoon. Eerst mochten we niet naar binnen van de man die de deur opendeed omdat hij dacht dat we van de politie waren. Raph maakte hem duidelijk dat we voor Lisa kwamen en uiteindelijk ontmoetten we haar. De kamer waarin ze sliep was zeer artistiek ingericht, overal stonden schilderijen en andere kunstwerken.  In het begin was het een vreemde sfeer, maar uiteindelijk draaiden we allemaal bij en was het al bij al gezellig. We praatten nog wat verder over onze ouders en haalden herinneringen naar boven. Lisa nam een doos vanonder haar bed. We mochten de doos pas openen als we alle drie samen waren, zo gezegd, zo gedaan. In die doos zaten allerlei cassettebandjes en niets anders dan dat. Was dit even een teleurstelling, ik had toch wel gehoopt op een iets grotere erfenis... Neen, enkel cassettebandjes met klassieke muziek erop. Er zat ook een fotoboek bij met enkele foto's in. Oja, blijkbaar was Lisa al getrouwd met een zekere Simon, die hebben we ondertussen ook al ontmoet. Ik hoop dat we nog lang kunnen samenblijven nu we elkaar hebben teruggevonden.