Leesautobiografie

Literaire identikit

Dag bloggertjes, hierin wil ik jullie wat meer vertellen over hoe mijn ervaring met lezen is. Hopelijk vinden jullie het fijn om dit te lezen. Veel leesplezier!

Leesevolutie

Ik ben door de jaren heen duidelijk geëvolueerd in mijn leesproces. Nu lees ik al veel serieuzere boeken als drie jaar geleden. Ook de auteurs die in het eerste middelbaar in mijn top 3 stonden, staan nu helemaal vanonder in mijn lijstje. Hieronder is mijn leesevolutie uitvoerig beschreven.

Als kind

Toen ik nog een klein en schattig meisje was, lazen mama en papa me wel honderden verhaaltjes voor, meestal net voor ik ging slapen. Dat waren dan sprookjes uit de boeken van de Gebroeders Grimm. Ik was verzot op het sprookje 'Hans en Grietje' omdat ik vond dat het een spannender sprookje was dan de andere sprookjes. Ook al hoorde ik het verhaal wel 1000 keer, het bleef aangenaam om naar te luisteren, gewoon omdat de manier waarop het verteld werd me enorm boeide. Ook verhaaltjes van Jip en Janneke vond ik altijd leuk en grappig. In de kleuterklas kregen we vaak een soort 'tijdschrift' mee, genaamd 'Doremi', deze verhaaltjes vond ik keer op keer geweldig! Musti, Nijntje, Hopla,.. Waren ook mijn favorietjes. In de lagere school zijn we niet zo heel veel bezig geweest met literatuur. Af en toe eens een verhaaltje voorlezen deed de juf of meester wel, maar niet echt extreem. Toen we in het eerste leerjaar zaten, moesten we leren lezen en schrijven, dat werd aangebracht aan de hand van een verhaaltje, namelijk: 'Kabouter Jan'. In het derde leerjaar las juf Leen wel af en toe een boekfragmentje voor, ze stopte dan telkens met lezen net op het moment als het spannend werd, om ons zo aandachtiger te laten opletten. Ook was dat zo in het vijfde leerjaar. Juf Els las dan voor uit het boek 'het oma-complot' dit vond ik een zeer spannend boek en sindsdien vond ik lezen eerder een ontspanning in plaats van een inspanning. Mijn favoriete auteurs waren op dat moment Annie M.G. Schmidt en Anthony Horowitz.

In het middelbaar

In het eerste middelbaar moest ik eigenlijk bijna geen boeken lezen omdat dat toen nog niet moest. Omdat ik lezen wel fijn vond, las ik wel al eens een boek uit mezelf. Het boek 'Verboden voor ons' van Maren Stoffels had ik ooit voor mijn verjaardag gekregen, ik heb het dan gelezen en het was eigenlijk echt een meevaller! Ik kan me niet herinneren dat ik het geen mooi boek vond. Ook de boeken van Geronimo Stilton vond ik wel leuk om te lezen, die waren zeer fantasierijk en mooi geschreven met leuke prenten en mooie lettertypes. Vanaf het moment dat ik een boek moest lezen voor school, keek ik er wel tegenop. Op zich is het wel fijn om te lezen, maar niet als je weet dat er een taak aan gebonden is, dan is het eerder 'geforceerd' zal ik maar zeggen. In het tweede middelbaar las ik de boeken van Julie Kagawa. Opnieuw fantasie en avontuur. In het derde dan vooral de boekentrilogie van 'De Hongerspelen', geschreven door Suzanne Collins. Deze boeken vond ik niet vervelend om te lezen omdat dat eerder mijn eigen keuze was. Ook boeken van Mel-Wallis De Vries vond ik heel erg leuk! Deze waren spannend tot op het einde, daarom gingen ze goed vooruit en kon ik het ene na het andere lezen. Maar dan vanaf het vierde, moesten we een boek kiezen vanuit een lijst die ons voorgeschoteld werd. Hieruit vond ik niet bepaald mijn zin en deze boeken las ik dan ook minder graag. Doorgaans mijn schoolcarrière in het middelbaar, moest ik ook enkele boeken lezen voor Frans en Engels. Deze boeken vielen wel mee om te lezen omdat die redelijk dun waren. 

Lezen op dit moment

Nu ik al veel ervaring heb met boeken, gaat lezen vlotter dan ooit. Ik heb door de jaren heen enkele auteurs leren kennen waarvan ik ervoor niet eens wist van hun bestaan. Ik ben niet echt iemand die met literatuur bezig is, dus ik ga bijvoorbeeld niet spontaan krantenartikels over literatuur lezen. Als ik nu een boek lees, is dat meestal non-fictie. Daarmee bedoel ik niet 'fantasie', maar gewoon niet-waargebeurde verhalen. Ik lees niet zo heel veel boeken omdat ik daar geen nood aan heb en omdat ik daar gewoonweg geen tijd voor heb.

Mijn houding tegenover literatuur

Ik verkies films kijken sowieso boven boeken lezen, dat is veel ontspannender voor mij. Het 'voordeel' aan boeken lezen is wel dat je de beelden zelf moet vormen in je hoofd en dat dat dan bij iedereen anders is. In een film moet je gewoon kijken naar beelden zonder je écht te concentreren en ziet iedereen hetzelfde beeld. 

Tijdschriften lees ik niet zo veel, af en toe koopt mijn mama wel eens de 'Joepie' voor mij en daarin lees ik wel graag. Ik lees liever tijdschriften dan boeken. Hierin staan onder andere ook horoscopen, 'lovestories', quizzen enz. Eerlijk gezegd vind ik het belachelijk dat we elk jaar een leesportfolio moeten maken. Het is zo veel werk voor iets wat niet echt nuttig is voor ons. Natuurlijk vind ik het doodnormaal dat we taken krijgen over de boeken die we moeten lezen, maar het leesportfolio op het einde van het jaar vind ik er net iets te veel aan.

Klopt mijn leesprofiel? (Leesprofiel B)

Dat ik graag psychologische of sociale boeken lees, is niet echt waar. Ik vind moeilijke onderwerpen net minder leuk dan luchtige. Anders moet ik te veel nadenken en gaat het lezen stroef vooruit. Dat ik té zware boeken snel opzij leg, klopt echter wel. Als het boek me niet ligt, te dik is, het onderwerp me tegensteekt,.. stop ik inderdaad met het boek te lezen. Mijn voorkeur gaat uit naar jeugdboeken want volwassenenliteratuur is te ingewikkeld qua structuur en/of qua taalgebruik. Eigenlijk kan ik nog niet echt oordelen over volwassenenliteratuur want dit jaar is het de eerste keer dat ik zo'n boek lees. Creatieve opdrachten vind ik soms leuk, maar soms ook weer niet. Het is te zien welke opdracht het is. En tenslotte vind ik het leesportfolio geen leuke en nuttige opdracht omdat we doorheen het jaar toch al eens elk boek uitvoerig moesten bespreken.