Bericht 5

Het verlangen naar 'liefde'


Ik ben niet gelukkig, maar dat hoeft ook niet. Geluk is iets dat je je herinnert. Ik heb geen relatie maar heb daar ook geen nood aan. Ik voel wel iets, maar ik wantrouw de liefde, dat is alles. Ik geloof dat mensen dat overschatten. Liefde. Ze vallen op iemand en denken dat ze allemaal Tristan en Isolde zijn, maar het is niets dan verlangen naar seks. Liefde is een ‘wilsdaad’. Volgens mij is liefde een besluit, houden-van is altijd een beslissing. Lisa vindt de liefde echter een mysterie waardoor je gegrepen wordt. Tja, zoals je ziet zijn onze meningen over deze aspecten verdeeld. We hadden nooit echt hetzelfde gedacht, maar de discussies die we hadden, waren wel telkens leerrijk. Ik werd er precies 'wijzer' door. We zaten weer gezellig te kletsen. Ik zag dat er iets was met Raph, hij deed zo vreemd. Hij zei zo weinig. Lisa en ik trokken ons er niet te veel van aan en praatten weer uren door over onze ouders. De werkelijke oorzaak was nooit echt duidelijk. Maar dan ineens onthulde Raph de waarheid, hij zei dat de waarheid niet is dat onze ouders ruzie hadden…
Ik zat in de auto, het was herfst in 1969, ik en Lisa waren twaalf jaar, Raph was veertien. Onze moeder voelde niks meer voor onze vader, daarom dat er ook enige spanning was toen ze ’s avonds wegreden. Ik mocht die avond mee en zat dus in de auto toen het ongeluk plaatsvond. Drie dagen later gingen we naar de plaats van het ongeluk en ik vroeg me af wat er precies gebeurd was en waar onze ouders toen heen gingen…
Dat ik er dus niets meer van weet is doodnormaal. Ik heb het auto-ongeluk overleefd, maar de klap was groot genoeg om alles van die avond te vergeten. Alles wat ik weet is dat mijn hele leven opgevuld is door verlangen.